Fractievoorzitter Manuel Sewgobind schreef weer een weblog op PEN, dit keer over de dubbele spagaat waar de politiek soms in terecht komt.
SPAGAAT
Een dubbele.
De eerste. De Jongeren Ontmoetings Plaatsen (JOP’s) hebben het moeilijk. Enerzijds vinden bewoners dat niet passen in hun buurt, anderzijds zijn de jongeren zelf niet altijd enthousiast. Voor beide typen bezwaren valt begrip op te brengen. Als de JOP’s met weinig communicatie met de buurt tot stand komt, dus als er over nut en programmering (als daarover is nagedacht, wat ik betwijfel) geen afstemming met de buurt is geweest, zal er verzet komen. Als de gemeente een hokje neerzet, en verder SWN zichzelf op grote afstand zet en geen aantrekkelijk bezigheidsprogramma maakt, hoef je niet slim te zijn om te voorspellen dat de JOP’s “omvallen”, omdat dat geen interessant hangplek is.
Feitelijk wil de gemeente die dingen ook niet, ook al ontkent ze ! Immers: als in een beleidsvoorstel de wethouder zegt dat die kooien niet de oplossing zijn voor overlast, en dat daardoor “overlast zal toenemen”, creëer je met de buurt een koude-oorlogssituatie. Want dan schrik je toch hevig van de wethouder ? JOP’s zijn goed, maar niet op de manier zoals dit college ze invult. In het debat struikelde de wethouder over haar eigen benen, en kwam hard neer.
De tweede. Op sportgebied kunnen en moeten er inhaal- en verbeterslagen worden gemaakt. Vinden wij als GroenLinks. Wat wij niet zouden doen is, in een onderonsje met sportverenigingen een notitie maken (helpen schrijven), die in de commissie aan de orde wordt gesteld. Je kunt en mag geen last of ruggespraak voeren met organisaties, omdat belangen heel snel verstrengeld raken. Een vereniging is geen woordvoerder van een raadslid. Wij van GroenLinks verwachten een onafhankelijk voorstel van een vereniging, om daar eerlijk over te kunnen oordelen. Dat dit onlangs zo in het openbaar is gebeurd, komt óf door onwetendheid, óf door geloof in eigen brutaliteit: zij (de critici) kunnen de pot op. Laten wij het op het eerste houden. Hoe dan ook: het kan toch niet zo zijn dat ik, stel dat ik vrijwilliger ben, of werkzaam ben bij een welzijnsinstelling, een voorstel schrijf of help maken, dat in de commissie inbreng, en daarover een besluit neem ! Dit is geen zuivere koffie ! Politiek, bestuur, gemeente, alle spelers lijken dan in elkaar vervlochten.
We spreken van democratie pas als de verschillende machten los van elkaar staan en elkaar kunnen controleren. Als wij niet op onze hoede zijn, wordt het straks heel gewoon dat wij familie, vriendjes, relaties gaan ”begunstigen”, zoals vroeger heel normaal werd gevonden. Ik grijp wel eens terug naar het verleden, om te leren. Maar spagaten uit het verleden herhalen ? Nee, dat is niet in overeenstemming met de belofte die wij hebben afgelegd.